🛑 خیر؛ چرا؟
۱. بسیاری از بازی ها در وسط اجرا وارد تبلیغات می شوند. برای نمونه برخی بازی های قابل دانلود از گوگل پلی و … در حین بازی، وارد فضای تبلیغاتی می شوند که این فضا می تواند کاملا نامناسب باشد. مثلا با نشان دادن الگوهای دختر یا پسر با پوشش های تقریبا برهنه، و پخش موزیک، پیشنهاداتی به کودک بدهند و او ندانسته وارد آن فضا شود.
۲. برخی بازی ها به صورت چندنفره برگزار می شوند و شما و کودکتان اصلا شناختی از هویت طرف بازی ندارید؛ سوای مسائل امنیتی محتمل برای گوشی شما، احتمال برخی سوء استفاده ها از فرزندان را نباید دست کم گرفت.
۳. آیا هرگز اجازه می دهیم فرزندمان بدون آموزش دیدن درباره دوچرخه بازی یا کار با اتو یا قیچی یا چاقو، با آن کار کند؟
پس چگونه می توانیم اجازه دهیم او بدون آموزش وارد فضای مجازی شود که خطرات آن بسیار بیشتر از کار با اتو یا دوچرخه یا قیچی و … است؟!
آیا به جز برنامه های تلویزیونی، اجازه بدهم فرزندم از طریق لپتاپ یا گوشی یا تبلت یا خود تلویزیون (به صورت اینترنتی یا غیر آن) برنامه های دیگری را ببیند؟
🛑ترجیحا خیر؛ چرا؟👇
۱. دنیای واقعی، محدودیت های فراوانی دارد که لازم است کودکان با آنها آشنا شوند. وقتی ما در ۲۴ ساعت شبانه روز امکان دیدن کارتون ها و انیمیشن ها و فیلم های مورد علاقه کودک را فراهم می کنیم، داریم او را برای دنیایی مهیا می سازیم که وجود خارجی ندارد.
۲. این اقدام باعث می شود فرصت با هم بودن و زندگی حقیقی و یادگیری شیوه ارتباط گیری با دیگران (والدین، دوستان، خواهر برادرها و …) از بین برود.
۳. با این اقدام، آستانه تحمل کودکان در شرایط محرومیت یا نبود این امکانات (مثل مسافرت، منزل دیگران و …) کم می شود.
۴. با این اقدام، به تدریج، کودکان این را وظیفه والدین و دیگران قلمداد می کنند که باید هر چه آنها می خواهند را مهیا سازند.
۵. رشد جسمانی، شخصیتی، عقلانی، شناختی، عاطفی، اجتماعی و معنوی کودکان در چنین وضعیتی با تعویق همراه می شود و کودک از جنبه های دیگر زندگی اش باز می ماند.
۶. برخی از کارتون ها و فیلمها و انیمیشن های اینترنتی (حتی با وجود دوبله و فارسی سازی)، به دلیل عدم نظارت کارشناسی مانند رسانه های رسمی، پیامهای ضد و نقیض و آسیب های بالقوه فراوانی دارند (در این باره ان شاءالله بیشتر سخن خواهیم گفت)
۷. به دلیل اینکه بچه ها این لذت را از مسیر تبلت و لپتاپ و گوشی و … دریافت می کنند، مطالبه های زودهنگام شان برای خرید این ابزارها تسهیل می شود و والدین در فشار مضاعفی قرار می گیرند.
۸. گرچه ممکن است برخی والدین به خاطر مشغله یا به بهانه آن، یا به دلایلی چون تامین خواسته های فرزندان دست به چنین اقدامی بزنند، اما در واقع با این کار فرصت تربیت فرزند خود را از خویش می گیرند.
👈برای مدیریت بازی فرزندان چه کنیم؟
پیش از نگرانی نابجا یا عصبانیت، لطفا اندکی دست نگه دارید.
درک کنیم که کودک مان نیاز به بازی واقعی دارد
👈آیا برای شما هم پیش آمده که فرزندتان شما را چندین بار صدا بزند و از شما بپرسد که آیا می تواند با شما قایم باشک، توپ بازی، گرگم به هوا، دنبال بازی، منچ و مار و پله، فکر بکر، عمو زنجیرباف، بپر بپر، و … بازی کند و شما در حالی که سرگرم بررسی پیامها و لایک هایتان بوده اید، به او پاسخ منفی داده باشید که الان وقت یا حوصله ندارم یا الان کار دارم بعدا بازی میکنیم؟!
😍بچه ما نیاز به بازی واقعی دارد تا👇
ارتباط با دیگران را یاد بگیرد
اعتماد به نفس کسب کند
طعم موفقیت را بچشد
احساس ارزشمندی را از جانب والدین دریافت کند
میلش به آزادی را تامین کند
احساس طرد نکند
متوجه شود که در زندگی برد و باخت هست و نه باید مغرور بردها شد و نه ناامید از شکست ها
🌿این درسهای آموزنده با بازی حقیقی کسب میشود و نه با بازی مجازی
🛑توجیه است اگر بگوییم آن بازیهای مجازی منجر به تمرکز و شادی بچه میشود. هیچ تحقیقی نشان نمیدهد که بازی مجازی منجر به شادکامی میشود
👈اگر هم دنبال تمرکز و این قبیل مواردیم، هزاران بازی واقعی وجود دارد
🚨اگر بازی آنلاین نباشد کودک هیچ چیزی را از دست نمی دهد، اما اگر بازی حقیقی نباشد، آن همه مزایا از دست رفته است
خود را دریابیم
معلوم است که وقتی از اول صبح، من پدر یا شمای مادر، اصلا بچه را تحویل نمیگیریم و به نیازهای حقیقی اش توجه نمیکنیم، او آنها را در فضاهای دیگری جستجو میکند
هیچ کودکی دلش نمیخواهد از صبح تا شب شبکه تلویزیونی ببیند یا پای بازی مجازی باشد
ماییم که با کوتاهی های خودمان، او را به آن سمت سوق میدهیم…
دکتر محسن عزیزی ابرقوئی
